In 1961 vond in Jeruzalem een gedenkwaardig proces plaats: de oorlogsmisdadiger Adolf Eichmann werd berecht, schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Eichmann was een SS-functionaris ten tijde van Hitlers bewind en hij was een van de hoofdverantwoordelijken voor de vervolging en de massamoord op de joden.
In 1961 vond in Jeruzalem een gedenkwaardig proces plaats: de oorlogsmisdadiger Adolf Eichmann werd berecht, schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Eichmann was een SS-functionaris ten tijde van Hitlers bewind en hij was een van de hoofdverantwoordelijken voor de vervolging en de massamoord op de joden. De nazi-jager Simon Wiesenthal had Eichmann, die een andere naam had aangenomen, weten op te sporen en in 1960 werd Eichmann ontvoerd uit Argentinië door Israëlische geheime diensten. Talloze verslaggevers uit de hele wereld woonden het proces bij. Harry Mulisch was ook aanwezig en schreef een reportage die in 1961 in veertien delen in het tijdschrift Elseviers Weekblad verscheen. De titel van de roman verwijst naar het nummer van de zaak Eichmann op de rol van de arrondissementsrechtbank in Jeruzalem. Mulisch is geen gewone journalist. Zijn artikelen noemt hij een verslag van een ervaring. Door zijn manier van schrijven geeft hij zijn persoonlijke weergave van de gebeurtenissen voorrang boven een loutere verslaglegging van de feitelijke gebeurtenissen gedurende de rechtszittingen. Zo doet hij ook verslag van zijn reis door Israël. Hij reist naar Berlijn en spoort de plek op waar Eichmann gewerkt had en hij bezoekt het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau. Zijn behoefte is niet om het raadsel dat Eichmann vormt te doorgronden of te verhelderen. Integendeel, Mulisch vergroot het raadsel alleen maar door te spelen met contrasten. Hij verwerkt wonderlijke persoonlijke elementen in het boek en hij weigert om gemakzuchtig de kant te kiezen van de 'goeden' tegenover het kwaad dat Eichmann representeert voor velen. Een dergelijke zienswijze staat volgens hem een verdere verkenning van zijn onderwerp in de weg. Bovendien druist het in tegen zijn persoonlijke en filosofische wereldbeeld, waarin uitspraken passen als 'De mens is geen gegevenheid, maar een mogelijkheid - tot alles.'
berust op werkelijkheid, oorlog